De Dienst Dermatologie
De dienst Dermatologie is na het sluiten van het laatste leprosarium in 1972, ongeveer 30 jaren geleden opgericht. Dit leprosarium heette “Groot Chatillion” en was gevestigd aan de Suriname rivier tegenover Paranam. In feite is deze dienst ontstaan uit de vroegere Lepra dienst, welke precies op hetzelfde adres gevestigd was, met name de Tourtonnelaan nr 5.
De dienst Dermatologie kan gezien worden als een creatie van de gezondheidsautoriteiten om een nieuw gezicht te geven aan de lepra bestrijding, maar dan met een ruimer takenpakket. Deze moet meer het beoefenen van de algemene dermatologie weerspiegelen en tegelijkertijd voorlichting- en interventiecampagnes voeren van de toen nog veel voorkomende aandoeningen, zoals: Lepra en Framboesia Tropica. De dienst Dermatologie is drager geweest van het Nationale HIV/AIDS Programma van 1996 tot 2005 en draagt nog de coördinatie van het Nationale Lepra Programma.
De polikliniek heeft een goede samenwerking met het `sLands Hospitaal voor de opname van patiënten. De dienst is een uitvoerend orgaan van het Ministerie van Volksgezondheid en het diensthoofd rapporteert onmiddellijk aan de directeur. Er is geen sprake van financiële en personele zelfstandigheid. Het werk van de dienst wordt gedragen door de geslachtsziektewet van 1945 en de lepra wet van 1960.
Wat moet gebeuren volgens de wet? (art.6 en art.13)
• Verdachte personen opsporen en onderzoeken;
• Ook huisgenoten en alle anderen die als contact kunnen worden bestempeld;
• Nieuw benoemde school personeel en nieuw ingeschreven schoolkinderen nauwkeurig onderzoeken. (momenteel niet actief)
• Schoolonderzoeken uitvoeren zo vaak als de directeur van volksgezondheid dat wenselijk acht.
Missie van de dienst Dermatologie
De dienst Dermatologie moet erop toezien dat het vóórkomen van huidziekten, in het bijzonder de infectieuze, seksueel overdraagbare aandoeningen en lepra, binnen aanvaardbare grenzen in de samenleving blijven en dat bij het constateren van calamiteiten onmiddellijk en adequaat wordt opgetreden. Dit uiteraard binnen haar mogelijkheden en het algemene gezondheidsbeleid van het Ministerie van Volksgezondheid.
Visie van de dienst Dermatologie
De dienst Dermatologie is een uitvoerend organisatie van het Ministerie van Volksgezondheid, die landelijk en met een lage drempel haar diensten aan alle Surinamers ter beschikking stelt, zoveel als in zijn vermogen ligt. Een goed beleid om seksueel overdraagbare aandoeningen, lepra, leismaniasis en andere dermatologische aandoeningen te beteugelen, staat bij hem hoog in het vaandel. Vandaar dat wetenschappelijk onderzoek om zijn dienstverlening te verbeteren uitermate wordt gestimuleerd.
Visie omtrent het mensbeeld.
Zijn moto luidt terecht, dat de cliënt centraal staat en dat alle Surinamers geholpen/ behandeld dienen te worden, ongeacht hun status, ziekte en afwijkingen.
De afdelingen van de dienst Dermatologie
De dienst Dermatologie is samengesteld uit de volgende afdelingen:
- Medische staf
- Huidtherapie
- Verpleging
- Medicijn kamer
- Ulcus/ wondjes kamer
- Counseling & testing
- Laboratorium
- Administratie
- Huishouding
Het medisch team bestaat uit de volgende disciplines:
Drie Dermatologen, twee algemene artsen, een huidtherapeut en twee Health Educaters.
Hoofdtaken van de dienst
• het uitdragen van de preventieve gezondheidszorg;
• het verrichten van curatieve interventies ter bestrijding van huidziekten;
• het bieden van stages aan medische studenten en andere;
• het counselen en het uitvoeren van hiv- testen;
• het onderzoeken van sekswerkers in het bijzonder de georganiseerde op bepaalde seksueel overdraagbare aandoeningen;
• laboratorium verrichtingen de dienst betreffende;
• het uitvoeren van wetenschappelijk onderzoek.
Invulling aan de bovengenoemde taken door onder andere:
• het geven van voorlichting, begeleiding en trainingen;
• het dagelijks houden van spreekuren in Paramaribo en volgens een speciale, dienstrooster in het district Nickerie en zonodig elders in het binnenland;
• het bijscholen van het eigen kader;
• het bieden van stage plaatsen aan diverse beroeps opleidingen;
• het doen van laboratorium testen voor eigen en andere patiënten;
• het verzamelen en ter beschikking stellen van dermatologische statistieken;
• het adviseren van beleidsmakers over gezondheidsvraagstukken binnen hun werkterrein;
• het verrichten, indien noodzakelijk, van nationale dermatologische onderzoek campagnes;
• het sluiten van partnerschappen met instellingen en organisaties, die raakvlakken vertonen;
• het zoeken naar donorhulp in binnen- en buitenland middels projecten.